Onze eerste oogst
De inspectie van ons terrein doet het beste vermoeden!
De druiven zijn in goede staat, de cornes steken hun toppen fier in de lucht en dragen hun rijke vracht aan mooie donkere, bijna zwarte mooie gevulde trossen die op barsten staan om hun rijke sap prijs te geven.
Met de refractometer in de hand paraderen we over onze wijnakker en testen de natuurlijke suiker die aanwezig is in de druiven. De uitslag doet het beste vermoeden, alle geteste druiven bevatten tussen de 11 en 13,3 graden natuurlijk alcoholpotentieel! Dat belooft voor de toekomst!
De bladeren zijn al flink aan het kleuren en geven de wijngaard een bucolisch uitzicht. Het is nog enkel wachten op de passage van de plukkers om deze heerlijkheid te verzamelen.
De pluk
’s Morgens bij dag en dauw moeten we uit de veren want om 8 uur start de pluk. De snoeischaren, glimmend geslepen, liggen klaar en de emmers, proper geschrobd en mooi opgestapeld wachten om te worden gevuld. De hellingen op en af, elk krijgt zijn eigen rij toegewezen. Wij Vlamingen werken samen met een internationale groep van Poolse dagloners, een jonge hoogblonde Italiaanse uit Lombardije en de familie van onze Franse wijnboer.
De dragers lopen af en aan om de verzamelde druiven af leveren bij de tractor waar een eerste triage gebeurt om de slechte druiven weg te gooien.
De oogst is echter super mooi. Sedert juli moesten geen behandelingen meer gebeuren. De druiven zijn zeer gezond en hebben een zacht grijzige schijn over het diepe zwart van de schil, hetgeen een gezond laagje natuurlijke gisten doet vermoeden om straks de gisting natuurlijk te laten starten in de beste condities.
Het werk is zwaar, de hellingen in Marchampt
rond de wijnhoeve van Nicolas Chemarin bedraagt gemiddeld meer dan 50%. Na verloop van tijd worden de spieren stram, de knieën doen pijn, de voeten schuiven weg tussen de losse granieten stenen bovenlaag. De gamaydruivenstokken staan laag bij de grond, meestal zijn ze niet hoger dan 70 cm en de druiven hangen helemaal beneden, veelal op slechts 20 cm van de grond.
We werken in shifts van 2 uur. Een eerste break is om 10 uur met briochebrood en chocolade en dan gaan we weer van start. Om 12u zijn we blij dat we terug naar beneden kunnen en onze knieën even onder tafel kunnen steken. Een stevig viergangenmaal wacht ons met een lekker glas beaujolais villages. Om 14u klimmen we terug de berg op. Het volgend perceel wacht om zijn rijpe oogst prijs te geven. Het zijn vieilles vignes van meer dan 65 jaar oud. Enkel de trosjes en de besjes zijn wat kleiner, maar de oogst is even rijkelijk. Je moet enkel vaker knippen en soms nog wat dieper buigen om de stok van al zijn heerlijke trossen te verlossen.
De hele dag door proeven we van de druiven. 
Dit geeft ons extra kracht en op deze wijze krijgen we meer dan onze portie anti-oxydanten en resveratrol binnen. We rekenen ook op een lang leven. Tegen 16u slaat de vermoeiheid toe. Het lijkt wel of de drager steeds sneller passeert om je emmer op te halen, want er is telkens veel minder in dan vanmorgen, het tempo gaat naar beneden, maar de stemming blijft goed. Sommigen zingen een Pools liedje en als we weer boven aan komen na weer een rij geplukt te hebben vergasten 4 Poolse kerels ons op een ritmische drumsessie op hun emmers. We tellen nu echt af naar 18u.
De rug wil niet meer plooien, neerzitten bij elke stok is ook geen optie op de steile stenige helling, met een laatste inspanning werken we ons naar boven, want als deze rijen zijn geplukt mag de riem er af en kunnen we terug naar beneden. Daar kunnen we toekijken hoe de druiven van de tractorbak de band op gaan naar de ontsteelmachine.
Onder een hels lawaai worden de druifjes van hun stengel gehaald om via een schuif recht in een cuve te belanden om hun wijnproces te starten.
En dan….
